Pakapalan ng Mukha part 2

Heto na naman ako, bakit ba parang ansaya-saya ko pero hindi.

Paano ba naman kasi lahat ng gusto ko hindi na napapasaakin. Ipinagkakait nila pero ang tadhana sadyang tricky. Madaya. Gusto bulabugin pananahimik ko tapos kakagatin na lang akoi bigla sa binti. Tapos siyempre aaray ako nun. Ipapatingin ko ba sa doiktor? Hindi.

Eh ano ba pinag-sasabi ko dito??? Ganito yun. Kasi biglang dagsa ng "toys" nagyong pasko. Eh ang gusto ko lang naman talaga yung mga wish ko matupad hindi ko gusto ng awa. PAG-IBIG  ang hanap ko. Pero like they say, Beggars can't be choosers. Kaya lang hindi ako beggar (mukha lang, pero hindi nga sabi ako beggar) at mas lalong hindi ako chooser. Kaya ayun ang dilemma.

PAPATOL ba o HAHATOL?

Many times na rin kong sinubukan at many times na rin akong sumuko. Hindi ko alam kung ano na ba talaga ang dapat kong tahakin na landas. Sa ngayon masaya na ako sa kaing tinatatamasa na dumaragsang mga babae sa buhay ko. Accept ko na lang yung sad fate ko na hindi ko na siya matatagpuan yung only one. Dun na lang tayo sa buhay na pariwara-- yung Playboy Lifestyle. Ang dami na naman nila, ang hirap pagbigyan. IISA LANG ANG KATAWAN KO MY GOODNESS!

Kaya sa pagdating na pagdating ng 2012 ala ko na ang gagawin ko: Mag-sasarili na lang ako. Or di kaya pumili ng isa sa kanila tulad ng isang Renai/Dating Sim Game.


I rest my case.

Mark your calendar JANUARY 11

Uuwi na siya sa wakas... Sasaya na ulit ako. Sana forever na. SIya na kasi talaga wala na iba. Pagdating niya magpapakaitno na ako. Gusto ko na dumating yung time na fiancee' ang itatawag ko sa kanya. Happiness is in my reach. I love her so much.

Sabi daw Stop it

Marahil nagtataka ikaw (si ER ang tinutukoy ko) kung bakit nagsusulat ka pa eh wala naman nagbabasa. Eh ano ngayon basta ang alam ko ito lang paraan ko para sumabog. Oo nga pala ang agenda ko sa entry na ito ay yung tungkol sa ginawa kong song (or should  I say para mas ok)

J.O.Y.C.E
(Jokes On You, Corny ER)

Gabi-gabi
Katabi

Hindi Masabi

Harap-harapan

Nagbabaka-sakali
Kahit sandali

Na Meron pa
Kahit wala na nga

Yung pagtigil

Nanggigigil
Kahit isang pisil

At ibaon

Ang aking mga pangil

Para tuluyan nang
Maging bahagi
Nang buhay kong malungkot

Para itama mo ang mga gusot
At umayos na ang mukha kong lukot
Kaya dito na lang
At maghari
Ang kalualhatian
Nang aking kalamnan
at isipan.

Ayawan na...

Sabi kasi stop ko na daw eh. Kaya ayun ginawa ko na. Eh ano na after that? ANo na ako at ano na gagawin ko? Yung ANOMIE nga pala hindi ko na gagawin kasi naman wala na ako gana sa lahat ng bagay. Gagawin ko na lang trabaho ko. Yung trabaho hindi naman yan ang pumapatay ng pangarap kasi sa simula pa man patay na ito. Ano na nga ba ako ngayon? Ah ewan...

Iisipin ko na lang na NAGPASA ako. That way masasabi ko sa sarili ko at sa iba (kung may pakialam ang iba) na nagawa kong magpasa ng script sa isang premyadong competition. Kasi alam ko in my heart of hearts walang ka kwenta kwenta ang mga pinag-gagagawa kong mga sulatin. Dito na lang tayo sa TUNAY. Doon sa totoong nagbibigay-dahilan sa akin para mabuhay pa-- ang aking source of income. My work.

Kasi wala namang saysay ang Ma-inlove o magkaroon ng PASSION sa isang bagay. Lalo ka l;ang lulubugin nito kapag the time comes na mawala (o maagaw ito sa iyo) Eh kung ganun din naman eh di mas mabuti pang huwag na nating hananpin at mas lalong wag na wag nating hangarin.

Mas malinis nga naman kung ganun. Masaya? Hindi. Matino? Oo. Kaya nga itinitigil ko na ang mga kahiubangan kong ito. Kasi wala namang mang MALLARE, este mangyayare.

So ano ER, siguro masaya ka na sa pagiging miserable mo? Sige, ipagpatuloy mo lang yan. Kita kits na lang sa finals!

Anomie Project Update

Well, I can't actually call them ungrateful since wala naman ako justification para tulungan nila ako. Simula pa lang mag-isa na ako kaya dapat masanay na rin ako sa pinli kong landas na mag-solo at gawin ang mga bagay-bagay na mag-isa. Less than 4 more days na lang ang nalalabi para matapos ko ang sinusulat ko at nakalaan ang buong Monday na ito para lang mailatag ko ang buong script at consequently maipasa sa wakas sa FDCP ang aking entry.  Now who's glory is this? For all I know I'm writing crap and this crap may very well be my chance of redemption. As if anyone would care. I just want to send an entry Goddamnit! Kaya nga determined ako magtagumpay, sumali at pumalpak kesa maging drowing na naman at magsayang ng mga opprotunities na dumarating sa aking buhay. Biruin mo itinapon ko na nga ang pangarap kong sabog para sa menial stability at naging motto ko na nga ang "SINAING muna bago SINING."  Ang ikinalulungkot ko lang ngayon, kasi yata parang nakalimutan na ako ng mundo. SIgruo much better yun kasi malaya akong makakagawa. Kaya ko nman siguro gawin ito ALONE. Basta yun ang itinatak ko na sa isip ko. Pag hindi nanalo eh di mas ok, wala na masyado tatrabahuin. Pag wagi naman, siguro naman makakaya ko gawin ito lahat kasi MAY PERA ako. Madali lang humawak ng tao sa kapangyarihan ng pera. Believe me I know.

Sex Joke 1: Tatlong Parusa

May isang adventurer na nag-ngangalang Edward ang nag-gala sa gubat dahil isa nga siyang adventurer kaya kinailangan niyang mag-adventure sa pamamagitan ng pointless na exploration sa mga adventure places. Sa kasamaang palad naligaw siya at na sa puso ng gubat.
Sa gitna ng gubat, sa di masabing dahilan may isang three-story mansion doon. At dahil madilim na pinili nyang katokin ang ito.

"Tao po! Tao po!" TOK TOK TOK

Bumukas ang pinto. May matandang kamukha ni Berting Labra ang sumagot,

"Anong kailangan mo?"
"Maaari po bang makitulog po, gutom na gutom at wala akong matuluyan sa forest." (lolz)

Tinignan siya mula ulo at paa at saka pinatuloy. Berting ang pangalan ng matanda. (Sabi ko kamukha lang kapangalan din pala) at sila ay nag-usap sandali.
Pumasok bigla ang isang magandang dalaga. (Ganito yun, kamukha siya ni Emmanuelle Chriqui at katawan ni Saicy. Sige pagpantasyahan mo na. Barely legal to, tsong)
Tinignan ni Berting si Edward at kita nyang halos maglawa at malaswa ang tingin nya dun sa dalaga.

"Yan ang aking anak na si Sheila. Sheila, ipaghanda mo kami ng makakain."

Pagkatapos nilang kumain nagligpit na ng kinainan si Sheila. May sinabi si Berting sa malibog na binata.

"Kung may balak ka mang ilugso ang puri nang aking anak ay malilintikan ka sa akin. May naghihintay na TATLONG PARUSA sa iyo."
"Wala po sa isip ko yun! Sapat na pinag-stay ninyo ako rito." (Pero tigas titi na talaga siya at that time.)

Sa first floor na kwarto natutulog si Don Berting, Ang anak nyang si Sheila ay sa 2nd floor naman at si Edward ay dun pinatulog sa third floor. Nahiga na si Edward at dun nag-maryang palad at pinagpantasyahan ang Emanuelle Chriqui look-alike na si Sheila. Biglang pumasok si Sheila at nakita ang kanyang eight incher na may precum pa. Dahil ngayon lang nakakita ng ibang lalaki maliban sa tatay niya gumana  ang raging hormones and one thing led to another.
Oo! Nagkantutan sila (Obvious ba?)
........oooohh....aaaahhhh.......... a-l-l-n-i-g-h-t-l-o-n-g.........

Kinaumagahan, nagising si Edward at naalimpungatan. Akala niya nakapatong pa rin sa kanya si Sheila nang sa gulat niya may nakapatong sa kanyang BATO!
Kinarga niya ang bato at may nakaukit dito na:

UNANG PARUSA: MALAKING BATO
"Sus ito lang ba yun? Parusa na ito?"

Kinarga niya ang bato, binuksan ang bintana at akmang itatapon ito. Pagkahagis niya dito may nakita siyang lubid na nakatali dito. Sinundan niya ng tingin at may nakaukit sa likod ng bato:

IKALAWANG PARUSA: KANANG ITLOG NAKATALI SA BATO
"Naku lagot mapipigtas to... kelangan ko sabayan, tutal bermuda grass naman babagsakan ko..."

Kaya ayun tumalon siya. Sa kasamaang palad may nakita siyang vandal dun sa may balcony:

IKATLONG PARUSA: KALIWANG ITLOG NAKATALI SA KAMA

THE END

Gashapon

Erotic story (a.k.a. Lemons) ito featuring a capsule toy... yung mga hinuhulugan mo ng barya. Hentai ang istoryang ito at kwento ng isang 17 year old na college student na naghulog ng barya sa isang toy dispenser at biglang nagkaroon sya ng finger puppet. Enchanted beings ang mga ito na sobrang horny. Basta pakaabangan na lang ang istorya!

Exception to the Rule

Certain Religious Groups have gradually turned "pro" on the RH Bill Issue and it seems that foolhardiness for change and progress is at an imminent dissipation. The CBCP needs to grow up. and let the true followers be wary of the signs of the times. If they are indeed true to their Catholic faith no amount of moral-defying (but legal in all sense) can deter being a good Christian. However this only implicates how flimsy the foundation of Roman Catholicism. Again, I am not against this foundation. I belong and a staunch defender with no ifs and buts. However, if this moral corruption continues we are bound to look up poor in the eyes of other Christian nations where despite all the evil surrounding them they did not succumb to it.

Blog Agenda

Heto ang mga susunod na details ng revised blogwriting experienceko.

Writing Problems- every 16th day of the month. Tungkol ito sa mga ponderings about writing.

Lethargy of the Word-Every Sunday. Ito ay isang cynical reflection about sa Gospel Reading na meron namang pulp and realistic meaning.

Interest=PRT- Every 2nd Wednesday of the month. Ito ayessays and editorials about topics very dear for me, like computer games, anime', wrestling, or even experiences.

Erotic Story HLS (working title)- every heck, I dunno kung kelan ko lang gusto. Mga fictional erotic stories... kasi di pa ako maka-penetrate sa pinoyliterotica at the moment.

My PBB Season 4 Audition Experience

March 4, 2011... around 8:00AM sa Planetarium Parking ng MOA. Ang haba agad ng pila. Naubos ang baon kong 2 pieces spam sandwich ng bandang 1pm lang. Nasa pila pa rin ang bagal ng usad. katapat ng malaking tarpng SM Bowling Championships tapos kapiraso lang ang inusog... hanggang dumaan ang oras, alas 3 malayo pa rin ang agwat namin sa tent. haizt... nauubos ang pera ko sa mineral water na bente pesos at isang 45 pesos na TJ Hotdog. yung coke in can 30 times 2 bale 60 pesos. Nambuburaot na nga lang ako ng biskwit at popcorn, candy, yosi (lights) at kung anu ano pa gaya ng lotion, pulbos at minsan pati dyaryo maibsan man ang pagod at pagkabagot. Dami kasi sumisingit at nagtutulakan, mga umaalis sa pila tapos pagbalik lima na sila. pero kahit ganun, in pursuit of happiness ikanga magtyatyaga ka tallaga. 6 o'clock na at nasa gilid na ako ng tent.Konti na lang makukuha ko na ang sticker at yung release. eh sadyang magulo pa rin. kaya hiniwalay na ang queue-in at sa bawat linya, tig-20 ang bigyan ng sticker at papasukin. Number 06546. tapos dun pa lang ako nakipagkaibigan nung papasok na sa loob. Si April, Princess, Set, Haggi,Margie at Din. Ayun dito ko na lang putulin ang kwento.... Gusto ko pa sana magkwento kaya lang ibabaon ko na lang sa gunita ang lahat. Kasi alam ko naman naging masaya at memorable ang experience na ito hindi basta basta makakalimutan. Detalye oo, pero yung tsura nang lahat ng mishaps... hindi. Kaya lang naman naisulat ito para wag malimutan. Ikanga, Dont trust your rusty memories!

This is where it started...

There comes a time when you write you suddenly begin to think that all the ideas that are cooped up inside your tiny mind are released without proper briefing and they might just run wild as they are removed on paper and instilled on another mind. Hopefully, that transference of minds might result in new ideas to be born and thus the cycle moves on. It is indeed... ay teka, para naman akong timang wala naman babasa nito eh. Ireklamo mo sa SEO. Mas mabuti nang ganun. Tinitignan ko lang kung nakakawala ng stress ang pagsusulat. Hindi naman pala. Wag na nga lang...

pakapalan tayo ng mukha

Bakit kaya ganun...Hindi naman ako naghahanap pero sige ang dating ng mga babae sa buhay ko. Oh, sasabihin mo, ayos yan pre anong masama dun? Kasi ho, ang sagot ko naman dyan, mahrap magpa-asa ng girl. Kung pinagbigyan ko ang isa, magtatampo naman yung iba. Pati pag pumili ka na di mo na matitikman, este malalaman ang timpla nung iba. Pag pinagsabay-sabay ko naman gugulo lang ang buhay ko. Pag one at a time, aabutin ako ng mahabang panahon, nakakapagod din magpahintay. Ngayon sasabihin mo, eh di para di ka na mahirapan mamgay ka naman! Ano ka hilo? kaht siguro ibigay ko yung tatlumpu sa kanila sa akin pa rin ang balik nila eh. Hindi ko na kasalanan yun pag ikinama mo na yan then ang sinisigaw na pangalan ay yung akin. Believe me, may pinaarbor na ako ang trip nya gusto laging nakamaskara yung guy na pinagbigyan ko. Sabi sa akin, tsong saan ako maghahanap ng maskara ng mukha mo? Minsan nga ang hirap kasi 8 chicks ang magtetext at magtatanong kung kumain na ba ako, then irereply ko hindi pa. Sabay sagot sa akin, hetong akin gusto mo? 3 out of 8 yun ang reply. Ang isa isasagot w8 ka lng dyan bebabes ko ipagluluto kita. yung isa sabi 'lika kain tayo sa labas treat ko. yung isa sabi wawa ka naman... yung isa sabi magdiyeta ka para next time di ako mabigatan. at yung last 'k' lang ang sagot pero tatawag bigla iiyak sayo sabi pls kuman ka na ayokong mangayayat ka.

Ewan ko ba ano nakita nila sa akin, at ngayong 2011 para bang magnet silang nahahatak sa kapogian ko at para silang kabute na sumusulpot sa buhay ko. Kung ako ang papipiliin sana merong equivalent na pest control service sa mga "unwanted ladies" na 24/7 nakadkit sa iyong parang linta. Parang Dikya na rin, kasi kating-kati na sila at gusto na ikiskis ang mga maiinit nilang katawan sa akin. Kung pwede nga lang sabihin sa kanila, na magpapalit na ako ng "relihiyon" at maglaladlad ng kapa para lang makawala sa kanila, pero di pa rin nila binili ang pagpapanggap ko. Sadya ba talaga akong ganun kagwapo?

Darating ang araw na magsasawa din ang 126 na babaeng ito. Malalaman nila na ako ay simpleng binata nab ang hangad lamang ay mahanap ang nag-iisang girl na talagang mamahalin ko. Alam ko nandyan lang siya. Yung tatanggapin lahat ng kahinaan ko at gagawin itong sandigan at lakas. Ang magiging damsel in distress na ipagtatanggol ko para mapatunayan ko ang aking abilidad at kakayanan. Ang mapaglingkuran at ang magsilbi sa kanyang kamahalan. Pero sa mga nangyayari ngayon matatagalan pa bago umayaw sila. Kaya sa babasa nito. TULUNGAN NINYO AKO.





(DISCLAIMER: This is a work of fiction. Puro kasinungalingan ito. Well, may katotohanan ng onte ang third paragraph)

Now we're on to something

Wanted to make that change I had to be consistent. Now these changes won't control me, I decide on what should be done. writing, business at kung ano ano pa. there's a time to be idle and there's a time to be prolific. And I choose both. Hope it helps me in being a solitary improving human.

Gusto ko ng Alien as a friend this 2011

I'm not talking about Extraterrestials. Gaijin, foreigners, outsiders, not-from-around-heres. I'm expanding my horizons kasi without breaking my introvert nature. Siguro ok lang naman yung ganun. Hindi na STRANGER kung di na STRANGE sa iyo ang tao. Ayun for next time ulit.

ER2k11

"Ang buong paligid ko nagbabago ako na lang ang hindi. Hindi! Hindi maaari! May gagawin ako! Ako ang magiging sentro ng tuwa at pauso, Ang buhay at pag-asa laban sa bagot, lungkot at bangungungot at ang balanse ngayong 2000-onse!"

Unang post at unang pagana sa pangalawang blog na wala namang bumabasa. Kumbaga outlet ko lang ito para at least hindi mawala sa limot ang laman ng isipan ko. Pero gaya ng lahat ng mga bagay na sinisimulan hindi ka makakaasa na sobrang ganda ng kalalabasan. There's always room for improvement ikanga.

Ang buong paligid ko nagbabago ako na lang ang hindi. Hindi! Hindi maaari! May gagawin ako! Ako ang magiging sentro ng tuwa at pauso, Ang buhay at pag-asa laban sa bagot, lungkot at bangungungot at ang balanse ngayong 2000-onse!

Sa bawat salita na isinusulat ko ngayon isinasaisip ko na may babasa nito balang araw.

Pero hindi ko inaasahan na may babasa talaga nito.

Peace out 2011!